အေရးတၾကီး ျဖည့္ဆည္းရမယ့္ ကြက္လပ္

က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္္စနစ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီတည္ေဆာက္ေရး ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္္မႈ ျဖစ္စဥ္တေလွ်ာက္မွာ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပမႈ၊ သပိတ္တိုက္ပြဲ၊ အလုပ္သမားသပိတ္ အံုၾကြမႈေတြအမ်ားၾကီး ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ တိုက္ပြဲေတြက မ်ားခဲ့ပါတယ္။
အစိုးရျပဳတ္က်ေရး ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ မဟုတ္ဘဲ အခြင့္အေရးနစ္နာဆံုး႐ႈံးမႈ၊ ျပႆနာတရပ္ေပၚမွာ အစိုးရရဲ႕ ေျဖရွင္းပံုကို မေက်နပ္တဲ့အတြက္ ဆႏၵျပ ကန္႔ကြက္သပိတ္ေမွာက္မႈေတြလည္း ရွိခဲ့ေပမယ့္ အဲဒါေတြအားလံုးဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၇ ရက္ေန႔မွာ ေက်ာင္းသား ေသြးေျမက်၊ သမိုင္း၀င္ေက်ာင္းသား သမဂၢၾကီး ၿပိဳက်ေအာင္ ပစ္ခတ္ႏွိမ္ႏွင္း ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္အစိုးရကို နာၾကည္းစိတ္၊ ေတာ္လွန္ဆန္႔က်င္ ၿဖိဳဖ်က္ခ်င္စိတ္ေတြကို အေျခခံခဲ့ၾကတာပါပဲ။

အဲဒီစိတ္္ဓာတ္ အေျခခံနဲ႔ပဲ (တခ်ဳိ႕ ဒီထက္နက္နဲတဲ့ အေတြးအေခၚ အေျခခံနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္) ၆၂ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းကာလ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မ်ဳိးဆက္ေတြဟာ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ရင္ဆိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ အဓိက စိတ္ဓာတ္ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အျမစ္ျပတ္ေရး ဒီမိုကေရစီ ဖြံ႔ၿဖိဳးျဖစ္ေပၚေရးပါပဲ။
ဒါကို ၆၂ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းကာလ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲ အဆက္ဆက္မွာ ပါ၀င္လႈပ္ရွားၿပီး စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္အာခံ တြန္းလွန္ခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတိုင္း သိၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲေတြအားလံုးဟာ တစိတ္တပိုင္း ေအာင္ျမင္မႈမ်ိဳး၊ ယာယီေအာင္ျမင္မႈမ်ဳိး ရတာမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီတည္ေဆာက္ေရး ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ ျဖစ္စဥ္ၾကီးကို ေအာင္ျမင္ၿပီးဆံုးေအာင္ မသယ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ေက်ာင္းသားသက္သက္ လႈပ္ရွားမႈေတြသာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားနဲ႔ လူထုလူတန္းစားေတြအားလံုးနဲ႔ မေပါင္းစည္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဇြန္လ အလုပ္သမားအေရးအခင္းမွာေတာ့ အလုပ္သမားနဲ႔ ေက်ာင္းသား ေပါင္းစည္းလႈပ္ရွားႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ လူထုလႈပ္ရွားမႈအျဖစ္ မကူးေျပာင္းႏိုင္ေသးခင္မွာဘဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ရက္ရက္စက္စက္ ေျခမႈန္းတာကို ခံခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီ ေက်ာင္းသားနဲ႔ အလုပ္သမား တိုက္ပြဲေတြက ရရွိခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးအျမတ္နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္္ဆန္႔က်င္ေရး စိတ္ဓာတ္၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခါးစည္းခံခဲ့ရတဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေတြ မတရားမႈေတြအေပၚ ျပည္သူလူထုရဲ႕ မေက်နပ္ျဖစ္မႈေတြ ေပါင္းစည္းသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ၁၉၈၈ လူထုဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုၾကီး ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဲဒီအေရးေတာ္ပံုၾကီးဟာ ေအာင္ပြဲရလုဆဲဆဲ အေျခအေနမွာပဲ ေလွ်ာ့ေပါ့တြက္ခ်က္မႈ၊ တိုက္ပဲြအေပၚ သံုးသပ္အကဲျဖတ္ခ်က္ မွားယြင္းမႈ၊ ႏိုင္ငံေရးအေတြ႔အၾကံဳ အားနည္းမႈ စတဲ့ အမွားေတြေၾကာင့္ ေအာင္ပြဲနဲ႔ ေ၀းခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရဟာ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို အတင္းရေအာင္ ေရးဆြဲ၊ အတင္းအက်ပ္ အတည္ျပဳၿပီး အခု ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အၿပီးသပ္ ပယ္ဖ်က္ပစ္ေတာ့မယ့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပဖို႔ ျပင္ဆင္ေနပါၿပီ။ အဲဒီလို ျပင္ဆင္တဲ့ေနရာမွာ စစ္အစိုးရဟာ ေနာက္ထပ္ လမ္းေပၚဆႏၵျပပြဲေတြ ေပၚထြက္မလာရေအာင္ လူထုအံုၾကြမႈ ထပ္ျဖစ္ေပၚမလာရေအာင္ အစိုးရဆန္႔က်င္သူ မွန္သမွွ် လုံး၀ နလန္မထူႏိုင္ေအာင္ ဖိႏွိပ္ေျခမႈန္းေရး ပံုစံကို အသံုးျပဳေနပါတယ္။
သူတို႔ ခ်မွတ္ေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကိုု ထိပါးဆန္႔က်င္သူ မွန္သမွ်ကို က်ားကုတ္က်ားခဲ ေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီးၿပီး၊ မၾကား၀ံ့မနာသာ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ ခ်မွတ္၊ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္ေနတာကို ျမင္သာထင္ရွား ျဖစ္ေနပါၿပီ။ တဖက္ကလည္း ျပည္သူလူထုကို အသက္ရွင္ေနထုိင္ေရးအတြက္ အက်ပ္အတည္း ေတြ႔ေနေအာင္ လုပ္ၿပီး၊ မက္လံုးေပး စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းတဲ့ နည္းနဲ႔ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ကာကြယ္လိုသူေတြကို လူထုထဲက ဖဲ့ထုတ္စည္း႐ံုးၿပီး လက္ကိုင္တုတ္ အဖြဲ႔အစည္္းေတြကို အခိုင္အမာ ဖြဲ႔စည္းေနပါတယ္။
အဲဒီေဒါက္တိုင္ေတြရဲ႕ အင္အားနဲ႔ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ယူၿပီး အေရခြံ အရပ္၀တ္နဲ႔ စစ္အစိုးရတရပ္ တရား၀င္ ေပၚထြန္းလာေအာင္ မျဖစ္မေန ၾကိဳးစားေတာ့မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္ေရး အေရးေတာ္ပံုၾကီးဟာ ပကတိ အေျခအေနအရ ျပည္တြင္းက ျပည္သူလူထု မပါဘဲ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေအာင္ျမင္မႈ မရႏိုင္ပါဘူး။ တကယ့္ အေျခခံ ျပည္သူလူထုၾကီးကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ခါးခါးသီးသီး အာခံဆန္႔က်င္ တြန္းလွန္ဖို႔ အဆင္သင့္ ရွိေနၾကတယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ျပည္သူလူထုဟာ မွန္ကန္ရဲရင့္တဲ့ ဦးေဆာင္ပါတီ၊ ဦးေဆာင္အဖြဲ႔အစည္းတခုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈ မရွိဘဲနဲ႔ေတာ့ ရက္စက္ၾကမ္းတမ္း ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ မ်ားလွသလို အင္အားေတာင့္တင္းတဲ့ ဖက္ဆစ္စစ္အစိုးရကို ေအာင္ပြဲရေအာင္ တိုက္ခိုက္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ဒီတာ၀န္ကို ဘယ္သူ ထမ္းေဆာင္မွာပါလဲ။ အျဖစ္သင့္ဆံုးကေတာ့ လူထုက ယံုၾကည္အပ္ႏွံ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူထုကို မွန္ကန္တဲ့ တိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းေပၚ ဆဲြတင္ၿပီး၊ လူထုေရွ႕က ရဲရဲရင့္ရင့္ ဦးေဆာင္ရင္း စစ္အာဏာရွင္ေတြ လက္ေျမႇာက္ အ႐ႈံးေပးလာတဲ့အထိ ေဖာ္ေဆာင္လို႔ ရႏိုင္သမွ် တိုက္ပြဲပံုစံ မ်ိဳးစံုကို ေဖာ္ေဆာင္တိုက္ပြဲ၀င္ ရပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရးအတြက္ လူထုရဲ႕ ယံုၾကည္အပ္ႏွံ တာ၀န္ေပးအပ္ခံရတဲ့ ပါတီတရပ္အေနနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ၿပီး၊ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရး ၾကိဳးစားအားထုတ္ေပးဖို႔ အဓိက တာ၀န္ရွိေနတယ္ ဆိုတာကလည္း ရွင္းေနပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီတာ၀န္ကို ေက်ေက်ပြန္ပြန္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ဆိုတာ အလြန္ခက္ခဲ ပင္ပန္းမွာျဖစ္သလို၊ အႏၲရာယ္ၾကီးမားတဲ့အတြက္ ယံုၾကည္ခ်က္ ခိုင္မာအားေကာင္းဖို႔ လိုသလို စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈေတြ အမ်ားၾကီး လိုအပ္မွာျဖစ္ပါတယ္္။
အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ အေနနဲ႔လည္း မိမိတို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ လက္ေတြ႔ လုပ္ရပ္ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပန္လည္သံုးသပ္၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေ၀ဖန္ေရးလုပ္ၿပီး မိမိတို႔ရဲ႕ တဦးခ်င္း ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္ေတြနဲ႔ အမွားေတြ၊ အသင္းအဖြဲ႔နဲ႔ ပါတီ တခုလံုးအရ ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္နဲ႔ အမွားေတြကို ျပဳျပင္တည့္မတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒီအခ်ိန္ဟာ တဦးနဲ႔ တဦး၊ တဖြဲ႔နဲ႔ တဖြဲ႔ အျပန္အလွန္ အျပစ္တင္ေနရမယ့္အခ်ိန္ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပဳသေဘာ ေ၀ဖန္ေရးနဲ႔ ျပဳျပင္ထိန္းမတ္ ေ၀ဖန္ေရး တည္ေဆာက္ရမယ့္ အခ်ိန္ပါ။ တခုသတိထားဖို႔ လိုအပ္တာက ႐ိုး႐ိုးသားသား ေ၀ဖန္သံုးသပ္၊ အမွားကိုိ အမွန္ျပဳျပင္တာမွာ အခ်ိန္ေနာက္က်တယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အမွားကို အမွားလို႔ ျမင္ၿပီး၊ ျပဳျပင္တည့္မတ္ အမွန္လမ္းေၾကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ရဲဖို႔ ေတာ့ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။
လူထုဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးၾကီးဟာ ကာလရွည္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အက်အဆံုး၊ အဆံုးအ႐ႈံးေတြ၊ နစ္နာမႈေတြ မ်ားျပားလာေနပါၿပီ။ ေနာက္ဆံုး တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး အဆံုးစြန္ ပ်က္သုန္းသြားႏိုင္တဲ့ အေျခအေန ျဖစ္လာၿပီလို႔ ယူဆႏိုင္တဲ့ အေျခအေန ေရာက္လာေနၿပီျဖစ္လို႔ ေႏွာင့္ေႏွးၾကံ႕ၾကာ အခ်ိန္ဆြဲေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။
အျမန္ဆံုး ျပန္လည္ေ၀ဖန္သံုးသပ္၊ ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္နဲ႔ အမွားေတြကို အျမန္ဆံုး ျပဳျပင္တည့္မတ္ၿပီး၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ထာ၀ရ အာဏာတည္ၿမဲေရး ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈေတြကို အျမန္ဆံုး ႐ိုက္ခ်ဳိးေခ်ဖ်က္ပစ္ၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

စိုးေနလင္း
မဇၥ်ိမသတင္းဌာနမွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။